Back Mètodes quasi-Newton Catalan Quasi-Newton-Verfahren German Quasi-Newton method English Méthode quasi-Newton French 準ニュートン法 Japanese Квазиньютоновские методы Russian Квазі-ньютонів метод Ukrainian 擬牛頓法 Chinese
Metody quasi-Newtonowskie (nazywane również metodami zmiennej metryki) – algorytmy znajdowania ekstremów lokalnych funkcji. Metody quasi-Newtonowskie bazują na metodzie Newtona znajdowania punktów stacjonarnych funkcji. Metoda Newtona zakłada, że funkcja może być lokalnie aproksymowana funkcją kwadratową w otoczeniu optimum, oraz używają pierwszych i drugich pochodnych (gradient i hesjan) w celu znalezienia punktów stacjonarnych.
W metodzie Quasi-Newtona hesjan (macierz drugich pochodnych) minimalizowanej funkcji nie musi być obliczany. Hesjan jest przybliżany przez analizowanie kolejnych wektorów gradientu. Metody Quasi-Newtona są uogólnieniem metody siecznych znajdowania pierwiastków pierwszej pochodnej na problem wielowymiarowy. W przypadku wielowymiarowym równanie siecznej jest wyznaczane w trakcie działania algorytmu. Metody quasi-Newtonowskie różnią się między sobą sposobem ograniczeń rozwiązania, zazwyczaj przez dodawanie nieznacznej poprawki do przybliżanego w każdym kroku hesjanu.
Pierwszy algorytm quasi-Newtonowski został zaproponowany przez W.C. Davidon, fizyka z Argonne National Laboratory.